Agorafobia

Agorafobia to specyficzny i złożony rodzaj fobii. Najczęściej opisywana i znana jest jako lęk przed otwartą przestrzenią (z greckiego – lęk przed agorą czyli miejskim rynkiem). Obecnie wiąże się również z przeżywaniem nadmiernego lęku w zatłoczonych miejscach publicznych, kolejkach, sklepach czy samotnym podróżowaniu środkami komunikacji. Nie bez znaczenia jest również odległość od bezpiecznego schronienia, gdzie jedynym takim miejscem jest dom czy mieszkanie tej osoby.

Głównym czynnikiem lękotwórczym, u osób cierpiących na agorafobię, jest wizja zagrożenia życia oraz tego, że nikt nie udzieli im pomocy. Bardzo często osoby z agorafobią doświadczają również lęków napadowych, które dodatkowo wzmacniają przekonania o napływających sytuacjach zagrażających życiu i nieuniknionej katastrofie. Stąd też osoby te często unikają wszelkich sytuacji mogących wzbudzić lęk, ograniczając tym samym aktywność do swojego bezpiecznego miejsca oraz bezpiecznych osób.
Aby zdiagnozować agorafobię osoba musi unikać bądź odczuwać znaczną obawę i lęk w następujących sytuacjach:

• przebywania w tłumie
• samotnego podróżowania
• oddalania się od domu
• przebywania w miejscach publicznych

Oprócz powyższych wystąpić muszą również objawy fizjologiczne i psychologiczne takie jak przy atakach paniki. Nie mogą być one efektem przyjmowania substancji psychoaktywnych, lekarstw czy być objawami innych chorób lub zaburzeń psychicznych.

Leczenie agorafobii jak i innych fobii specyficznych odbywa się zazwyczaj poprzez psychoterapię. Najefektywniejszymi nurtami wykorzystywanymi w leczeniu tego zaburzenia są: nurt behawioralny opierający się na zmianie zachowania połączonej z technikami relaksacyjnymi oraz poznawczo – behawioralny wykorzystujący dodatkowo pracę nad modyfikacją myśli na bardziej adaptacyjne.